تغییر ساختار زئوپلانکتون ها و شکوفایی ژله فیش ها در منطقه ساحلی بوشهر– دلوار

به منظور بررسی تغییرات حاصل از توسعه و تغییرات آب و هوایی بر جوامع زیستی، تراکم و ترکیب گروه های مختلف زئوپلانکتونی، منطقه حد فاصل بندر بوشهر تا بندر دلوار مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق به صورت فصلی از تابستان 1394 تا بهار 1395 در اعماق کمتر از 10 متر جفره، جلالی، دستک، سرتل، هلیله، بندرگاه، نیروگاه، بوشهر، پیازی و دلوار به کمک تورپلانکتون گیری با چشمه 100 میکرون انجام شد. در مجموع 40 گروه پلانکتونی متعلق به 8 شاخه جانوری شناسایی گردید. سخت پوستان با میانگین سالانه فراوانی حدود 66/37 درصد از کل نمونه­ها، غالب ترین گروه زئوپلانکتون ها را تشکیل می دادند. ژله فیش ها شامل گروه های پلانکتونی، مرجانیان، شانه داران و سالپ ها مقدار 11/16 درصد از تعداد کل نمونه­ها را شامل می شدند که در مقایسه با مقادیر ثبت شده قبلی گویای افزایش معنی داری در سطح منطقه طی 4 دهه اخیر می باشد. میانگین سالانه میزان تراکم 69/5512±5/10577 عدد در متر مکعب و شاخص تنوع گونه ای شانون- وینر زئوپلانکتون 218/0±44/2 برآورد گردید. بیشترین میزان تراکم در ایستگاه های سرتل با میانگین 13874±21250 عدد در متر مکعب و کمترین آن در ایستگاه دلوار با میانگین 3075±4388 عدد در متر مکعب بود. همچنین بیشترین و کمترین میزان تراکم و تنوع گونه ای بترتیب در فصل های تابستان و زمستان ثبت گردید. میزان ضریب همبستگی بین نوسانات دما با میانگین شاخص‌های زیستی تراکم و تنوع گونه ای شانون-وینر بترتیب 665/0(34/0P<) و 91/0(09/0P<) محاسبه شد. مقایسه یافته های این تحقیق با یافته های قبلی، گویای آن است که ساختار جوامع زئوپلانکتونی خلیج فارس بخصوص در آب های ساحلی بوشهر تا دلوار، تحت تاثیر فشارهای مختلف طبیعی و انسانی از جمله افزایش دما و مواد مغذی تغییرات محسوسی شامل افزایش تراکم، کاهش تنوع و تغییر ترکیب گونه ای داشته است.